49 درصد از دختران فراری تهرانی هستند

عضو هیأت علمی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران، با ابراز نگرانی از بالا رفتن آمار دختران فراری در چند سال اخیر و امکان افزایش آن در چند سال آینده گفت: 49 درصد دختران فراری تهرانی هستند.

دکتر سهند کاظمی‌پور با بیان این مطلب گفت: وقتی دختر خانواده احساس امنیت کافی نداشته باشد و احساس کند که در جایگاه واقعی‌اش قرار ندارد، یا از برملا شدن برخی روابطش نزد خانواده بیم داشته باشد، خانواده را رها کرده و تصمیم عجولانه به فرار می‌گیرد.

وی افزود: افزایش نگران‌کننده دختران فراری، معضلی بزرگ برای آینده جامعه است،‌ این تصمیم دختران، بیشتر موقتی است که احساساتشان تحریک می‌شود و اغلب اوقات پس از برداشتن قدم اول در این راه، پشیمان می‌شوند، ولی فکر می‌کنند که دیگر راه بازگشت ندارند.

دکتر عنبری نیز در این باره گفت: بزهکاری، بیشتر در خانواده‌هایی رخ می‌دهد که فاقد معیارهای صحیح تربیت برای فرزندان هستند.

وی به نقش مستقیم تعارض تربیت در خانواده با فرار دختران اشاره کرد و افزود: دختران وقتی با چندسلیقگی والدین روبرو می‌شوند، به علت تصمیم‌گیری نادرست به سمت گسستن از کانون خانواده و فرار، گرایش پیدا می‌کنند.

محسن عشایری، کارشناس ارشد نیز معتقد است: نقش بنیادی خانواده در حل مشکلات عاطفی رفتاری دختران جدی‌تر و مهم‌تر از نقش جامعه است.

وی افزود: خانواده می‌تواند نقش مؤثری در کاهش فشارهای روانی و ارتباط سالم بین اعضای خانواده داشته باشد.

وی تصریح کرد: در خانواده‌هایی که محبت و عاطفه نیست و هرج‌ومرج در روابط بین افراد خانواده وجود دارد،‌ انحرافات و کج‌روی اخلاقی و اجتماعی بیشتر دیده می‌شود.

وی تأکید کرد: باور و اعتقادات مذهبی خانواده، نقش چشمگیری در جلوگیری از فرار دختران از خانواده دارد و 35 درصد رفتارهای بزهکارانه را در جامعه کاهش می‌دهد.

اکبر رضایی، کارشناس علوم تربیتی هم گفت: بی‌سوادی و فقر فرهنگی والدین، ترک تحصیل بزهکار، نبود نظارت و کنترل مؤثر خانواده‌ها بر رفتار جوانان، اعتیاد، مشکلات روحی و مالی و نبود یک محیط سالم و صمیمی، از جمله علل گرایش دختران به فرار به شمار می‌رود.

وی با اشاره به نقش منحنی رفاقت و معاشرت با دوستان ناباب تصریح کرد: در مجموع بین ساختار خانواده و رشد هویت سالم و سازگاری فرزندان، رابطه مستقیمی است و نظام ارزشی والدین در محبت به فرزندان خود، به اهداف و ارزش‌های جوانان در دختران تأثیر می‌گذارد.

وی تأکید کرد: نقش مؤثر والدین در جلوگیری از فرار دختران، انکارنشدنی است و والدین باید متفق و هماهنگ در رفع شدن احتیاجات و تأمین رشد و سلامتی آنها بکوشند و به طور کلی مجموعه ناهنجاری‌های روابط والدین با یکدیگر در خانواده‌ها با فرزندان فراری، رابطه مستقیم دارد.

مظفر، رییس شعبه دایره اجتماعی کلانتری 161 نیز در این رابطه گفت: خانواده‌هایی که فقر فرهنگی و مالی در آنها حاکم است،‌ جوان‌ها را به آسیب اجتماعی دچار می‌کنند.

وی اظهار داشت:‌کمبود فضای سبز، وجود فقر و کمبود درآمد، ‌فرسایش محیطی و غیره موجب شده تا جوانان، بیشتر وقت خود را به بطالت و تفریحات ناسالم بگذرانند، به طوری که تحقیقات بیانگر این مطلب است که سن اعتیاد به 15 تا 16 سال و سن بزهکاری دختران به 15 تا 17 سال رسیده است.

معتمدی مدیر کل دفتر آسیب‌های اجتماعی سازمان بهزیستی کشور نیز به خبرنگار ما گفت: هر ساله 15 درصد بر تعداد دختران فراری کشور افزوده می‌شود. سن متوسط این دختران 18 سال است.

معتمدی افزود: ‌اصلی‌ترین علت فرار دختران، همسرآزاری و طلاق است که در کنار این موارد، عواملی همچون ناسازگاری با ناپدری و نامادری و ازدواج‌های اجباری نیز به فرار کشیده می‌شود.

وی تصریح کرد: سازمان بهزیستی در آینده برای ساماندهی دختران فراری، 20 مرکز دایر خواهد کرد.

منبع: باشگاه خبرنگاران جوان